گازهاي غيرقابل مصرف خروجي از بالاي دودكش سبب از دست رفتن گرماي بسيار زياد سيستم در دستگاه هاي توليد بخار مي شود. پيش گرم كننده يك مبدل حرارتي ساده مي باشد كه در مسير گازهاي عبوري بين ديگ بخار و دودكش نصب و به منظور احياء و بازيافت گرماي تلف شده حاصل از احتراق از اين نمونه مبدل استفاده نمي شود. به طور كلي بالا بردن بازدهي سيستم به ميزان يك درصد موجب افزايش درجه حرارت آب تغذيه به ديگ به ميزان 10 الي 11 درجه فارنهايت مي گردد.

فلز مورد استفاده براي پيش گرم كننده هاي مدرن از آهن و فولاد مي باشد. چنانچه پيش گرم كننده در محيط خوردنده قرار گرفته باشد ترجيحا از جنس چدن استفاده مي گردد.

لازم به ذكر است كه سمت آب در پيش گرم كننده مي بايستي ادامه اي از آب تغذيه به ديگ بخار باشد تا افزايش حرارت آب تغذيه به ديگ بخار صورت گيرد. بديهي است افزايش درجه حرارت احتمال تشكيل رسوب و يا خوردگي آب را در پيش گرم كننده تسريع مي نمايد، لذا در سيستم هائي كه داراي چنين تجهيزاتي مي باشند مي بايستي نسبت به بهبود سازي آب دقت بيشتري مبذول گردد. زيرا هرگونه افزايش در زمينه بهبود سازي بهتر در اين راستا توجيه پذير مي باشد.

شكل4-11 هوازداي نوع اسپري كه گرماي اوليه را تامين و هوازدائي ثانويه را انجام مي دهد.

اثر تخريبي اكسيژن محلول براي پيش گرم كننده ها، نظير گرم كننده هاي آب تغذيه مصون از آن نمي باشند. با افزايش درجه حرارت پيش گرم كننده ها، اكسيژن محلول در آب تغذيه به ديگ بخار ضمن اينكه در افزايش فعل و انفعالات خوردگي موثر مي باشد، موجب صدمه به فيلم محافظ مغناطيسي خواهد گرديد. تشكيل رسوب در چنين حالتي به ايجاد پيل هاي غلظتي از اكسيژن منجر مي گردد.

لذا در صورت استفاده از پيش گرم كننده، هوازدائي مكانيكالي و شيميايي از هر نظر ضروري مي باشد. آزمايشات مربوط به تعيين ميزان اكسيژن محلول در آب هوازدائي شده در صورت حذف ماده شيميايي زايل كننده اكسيژن از هر نظر ضروري است.

هوا معمولا مي تواند از آب بندهاي معيوب تحت درجه حرارت و فشار معين به درون تلمبه هاي آب تغذيه نفوذ كند. هر چند ماده زايل كننده اكسيژن محلول به مخزن آب هوازدا تزريق مي گردد، ولي با توجه به زمان لازم جهت اثر بخشيدن آن خطر نفوذ هوا به آب تغذيه در زماني كه پيش گرم كننده در سرويس است وجود خواهد داشت. از اين رو استفاده از ماده شيميائي زايل كننده اكسيژن از هر جهت توجيه پذير مي باشد. جهت اطمينان بيشتر در اغلب واحدها از آب ورودي به پيش گرم كننده ها آزمايش سولفيت سديم در حد 1 تا 2 قسمت در ميليون و هيدرازين در حد 01/0 تا 05/0 قسمت در ميليون انجام مي گيرد.