آيا تاکنون از خود پرسيده ايد که پيشينه اين هنر به چه زماني بازمي گردد؟ مطمئنا علاقه انسان به تزيين و آرايش محل زندگي اش امري تازه نيست حتي اين احتمال وجود دارد که نقاشي هاي دوران غارنشيني ، سواي مسئله اطلاع رساني ، نقش تزييني نيز داشته اند. به هرروي ، هنگامي ه در سال 922 هاوارد کارتر[1] باستان شناس بريتانيايي ، مقبره توتنخامون[2] را گشود؛ نقاب طلاي خالص ، جواهرات ظريف و اشياء تزييني که در کنار جسد و در داخل مقبره قرار داده شده بود ، بينشي وسيع درباره چگونگي زندگي مصريان و علاقه آنان به تزيينات و طراحي را در اختيار محققان گذاشت که به نوبه خود آغازگر جستجويي دنباله دار و منجر به تجلي يافتن شکوه سبک اوليه مصري شد. حفاري هاي اوليه نشان داد که حتي بي نواترين خدمتکاران مصري هم ، لوازم روزمره خانه شان را تزيين مي کرده اند ، امري که براساس استانداردهاي فعلي در خور توجه است. اين که مصريان هرگز به راحتي رازهاي خود رابرملا نمي کردند ، به همين روي مشخص نيست که دقيقا علاقه و انگيزه آنان براي طراحي از کجا سرچشمه گرفته است. فرضيه ها و استدلالهاي مستمري در اين زمينه مطرح شده است آنچه مي دانيم اين است که سبک هاي آغازين طراحي ، از مصر نشات گرفته اند. رومي ها اساتيد مسلم طراحي بوده اند و هنوز هم از بسياري جهات ،خصوصا در زمينه طراحي کلاسيک ، سرآمد طراحان جهانند. علاقه وافرشان به اشيا زيبا و سبک آسايش طلبانه شان در آثار به جا مانده کاملا قابل ملاحظه است. آنها علاقمند بودند تا ثروت و موقعيت اجتماعي شان را به نمايش بگذارند و به زندگي مجلل و سبک پر زرق و برق تمايل داشتند. به دليل موفقيت آنان در زمينه طراحي داخلي ، حتي با معيارهاي نوين هم هنوز درزمره بهترين هاي اين هنر محسوب مي شوند. ميزان آسايش و نقاشي هاي زيباي فضاي داخلي خانه هايشان که به صورت نقاشي ديواري و موزاييک کاري کف جلوه نمايي مي کرد ، از شگفت آورترين موفقيت هاي طراحي داخلي آن زمان بوده است. آنها با تمامي آراستگي و آذيني که مي توانستند متصور شوند مبلمان ، ميزهايي با پايه هاي پنجه مانند ، صندلي ، اثاثيه خاص و مبلمان راحتي را طراحي مي کردند و مي ساختند. ضيافت ها و شيوه زندگي مجلل مهم ترين بخش هستي شان بود و از اين رو اين امر را در آرايش خانه هايشان متجلي مي ساختند. برخلاف روميان ، يوناني ها در زمينه دکوراسيون داخلي چندان شهره نبودند و شهرت اصلي شان به خاطر سبک معماري فوق العاده شان است که هنوز هم در شهر آتن قابل ملاحظه است. پس از سقوط امپراتوري رم و اشاعه مسيحيت ، سبک سرد و صومعه مانندي بر دکوراسيون داخلي خانه ها حکمفرما شد. شيوه هاي کلاسيک ، آزادي طراحي ، زيبايي دوستي و تجمل پرستي رومي جاي خود را به تخته هاي تيره و خانه هاي بي تزيين دادند. گرچه هنرمندان دوران گوتيک ( که متاثر از معماري سلجوقيان ايران بودند) سعي کردند تا حدي از اين بي پيرايگي بکاهند ، اما عملا اين سبک تا زمان ظهور رنسانس حکمفرما بود. با تولد دوباره آزادي هاي هنري ؛ زيبايي و تزيين ، مجددا به خانه ها بازگشت. تعدد هنرمندان به نامي که پس از رنسانس با آنها روبرو مي شويم ، خود گواهي براين امر است. در ملل شرقي نيز علاقه به دکوراسيون داخلي زيبا کاملا آشکار است. مبلمان و تزيينات چيني ، فرش هاي ايراني ، صدف کاري هاي ژاپني ومجسمه ها و نقاش هاي پررنگ و لعاب هندي ، همه نشان دهنده علاقه اين ملل به زيباسازي فضاي زندگي شان است. گرچه سبک دکوراسيون داخل شرقي با شيوه غربي آن تفاوتهاي بسياري دارد. با اين همه اگر علاقمنديد تا با عنوان يک دکوراتور داخلي حرفه اي به کار مشغول شويد ، بهتر است پيش از هرکاري به مطالعه دقيق و کامل تاريخ هنر و معماري بپردازيد تا کاملا با انواع سبک ها و شيوه هاي مرتبط با اين حرفه آشنا شويد.بسياري از طراحان داخلي سرشناس ، سبک ها ومبلمان هايي را به نام خود به جا گذاشته اند. گرچه ساختمانها و فضاي داخلي آنها بايد سبک و شيوه زندگي زمان خود را منعکس کنند ، اما اين عمل بدون آگاهي از پيشينه آنها ميسر نمي شود. بسياري از طراحان داخلي با آميختن چند سبک و حتي با کاربردن المان هاي شرقي و غربي درمکاني واحد ، فضايي راخلق مي کنند که علاوه بر تنوع وزيبايي ، آرامشي خاص را براي ساکنينش به ارمغان مي آورد. دراين کتاب تا جايي که ميسر شود به سيستم و سبکها اشاره خواهيم نمود تا شما در زيبايي اين هنر سردرگم و اثرهاي شما که با تلاش و هزينه فراوان بوجود مي آيد ، فاقد ارزشهاي معماري نگردد (طراحي دکوراسيون داخلي)